مقایسه

پانسمان آلژی پد ‎(AlgiPad® Dressing)

‏ پانسمان آلژی پد، در حوزه مراقبت، مدیریت و درمان زخم بیماران در بیمارستان ها، درمانگاه ها و منازل که در فازهای مختلف درمان هستند، به عنوان پانسمان اولیه، مورد استفاده قرار می گیرد.

ویژگی های پانسمان آلژی پد

پانسمان آلژی پد با تکنولوژی بالا و منحصر به فرد که پس از سال ها تحقيق، پژوهش، تلاش و کسب تجربه محققان و دریافت نظرات تخصصی از پیشگامان درمان زخم، طراحی و ساخته شده و در حوزه مدیریت و درمان زخم بعنوان پانسمان فوق تخصصی جهت درمان انواع زخم های حاد و مزمن، مورد استفاده قرار می گیرد. پانسمان آلژی پد به نام شرکت رسا سلامت آروند ثبت اختراع گردیده است.

بهبود زخم یک واکنش فیزیولوژیکی طبیعی به آسیب بافتی است. با این حال، ترمیم زخم پدیده ساده ای نیست، بلکه شامل یک تعامل پیچیده بین انواع سلول ها، سیتوکین ها، واسطه ها و سیستم عروقی است. آبشار انقباض اولیه عروق خونی وتجمع پلاکتی برای توقف خونریزی طراحی شده است. به دنبال آن هجوم انواع سلول های التهابی، که با نوتروفیل ها شروع می شود، آغاز می شود. این سلول های التهابی به نوبه خود، انواع واسطه ها و سیتوکین ها را برای توسعه رگزایی، ترومبوز و اپیتلیال شدن مجدد آزاد می کنند. فیبروبلاست ها به نوبه خود اجزای خارج سلولی را تولید می کنند که به عنوان داربست عمل می کنند.

فاز التهابی یا  هموستاز، کموتاکسی، و افزایش نفوذپذیری عروقی، محدود کردن آسیب بیشتر، بستن زخم، حذف بقایای سلولی و باکتری ها و تحریک مهاجرت سلولی مشخص می شود. مدت مرحله التهاب معمولا چند روز طول می کشد. فاز پرولیفراتیو با تشکیل بافت گرانولاسیون، اپیتلیال شدن مجدد و نئوواسکولاریزاسیون مشخص می شود. این مرحله می تواند چند هفته طول بکشد.

مرحله بلوغ و بازسازی جایی است که زخم با بالغ شدن به حداکثر قدرت خود می رسد. هنگامی که آسیبی رخ می دهد، مرحله اولیه همیشه نشت مایع لنفاوی وخونریزی است. در طی این فرآیند است که هموستاز انجام می شود. هر دو مسیر انعقاد بیرونی ودرونی فعال می شوند و در توقف خونریزی نقش دارند. تجمع پلاکت ها به دنبال انقباض عروق شریانی در پوشش آسیب دیده اندوتلیال انجام می شود. آزاد شدن آدنوزین دی فسفات (ADP) منجر به جمع شدن پلاکت ها وشروع روند ترومبوز می شود. این انقباض عروق یک فرآیند کوتاه مدت است که به زودی اتساع عروقی را در پی دارد، که اجازه هجوم گلوبولهای سفید و ترومبوسیت های بیشتری را می دهد.

مرحله التهابی با هموستاز و کموتاکسی شروع می شود. هم گلبول های سفید و هم ترومبوسیت ها با آزاد کردن واسطه ها و سیتوکین های بیشتر، روند التهابی را تسریع می کنند. علاوه بر فاکتور رشد مشتق از پلاکت، عوامل دیگری باعث تخریب کلاژن، تبدیل فیبروبلاست ها، رشد عروق جدید و اپیتلیال شدن مجدد می شوند. همه فرآیندها در یک زمان اما به صورت هماهنگ اتفاق می افتند. واسطه هایی مانند سروتونین و هیستامین از پلاکت ها آزاد می شوند و نفوذپذیری سلولی را افزایش می دهند. فاکتور رشد مشتق شده از پلاکت، فیبروبلاست ها را جذب می کند وهمراه با فاکتور رشد تبدیل کننده، تقسیم و تکثیر فیبروبلاست ها را افزایش می دهد. فیبروبلاست ها به نوبه خود کلاژن را سنتز می کنند. سلول های التهابی مانند نوتروفیل ها، مونوسیت ها و سلول های اندوتلیال به داربست فیبرینی می چسبند که در اثر فعال سازی پلاکت ها ایجاد می شود. نوتروفیل ها فاگوسیتوز بقایای سلولی وباکتری ها را ممکن می سازند وامکان پاکسازی زخم را فراهم می کنند. مرحله تکثیر یا گرانولیشن در یک زمان مجزا رخ نمی دهد، بلکه در پس زمینه مراحل دیگر اتفاق می افتد.

در روزهای 5 تا 7، فیبروبلاست ها شروع به تولید کلاژن و گلیکوزامینوگلیکان های جدید میکنند. این پروتئوگلیکان ها هسته زخم را تشکیل می دهند وبه تثبیت زخم کمک می کنند. سپس، اپیتلیال شدن مجدد با مهاجرت سلول ها از محیط زخم ولبه های مجاور شروع می شود. در ابتدا، تنها یک لایه سطحی نازک از سلول های اپیتلیال تشکیل می شود، اما یک لایه ضخیم تر وبادوام تر از سلول ها به مرور زمان زخم را از بین می برد. در مرحله بعد، نئوواسکولاریزاسیون هم از طریق رگ زایی، تشکیل رگ های خونی جدید از رگ های موجود، وهم از طریق واسکولوژنز، که تشکیل عروق جدید از سلول های پیش ساز اندوتلیال (EPCs) است، رخ می دهد. هنگامی که الیاف کلاژن بر روی چارچوب فیبرین گذاشته شد، زخم شروع به بالغ شدن می کند. زخم نیز شروع به انقباض می کند وبا رسوب مداوم فیبروبلاست ها و میوفیبروبلاست ها تسهیل می شود.

مرحله بلوغ یا بازسازی حدود هفته 3 شروع می شود و می تواند تا 12 ماه طول بکشد. کلاژن اضافی تجزیه می شود و انقباض زخم نیز در حدود هفته 3 به اوج خود می رسد. انقباض زخم در بهبود ثانویه به میزان بسیار بیشتری نسبت به بهبود اولیه رخ می دهد. حداکثر استحکام کششی پوست جدید بعد از حدود 11 تا 14 هفته است. اسکار نهایی هرگز 100% قدرت پوست اولیه را ندارد  و تنها حدود 80% استحکام کششی اولیه را خواهد داشت. زخم ها معمولاً در عرض 4 تا 6 هفته بهبود می یابند. زخم های مزمن آنهایی هستند که در این بازه زمانی بهبود نمی یابند. عوامل زیادی می توانند منجر به اختلال در بهبودی شوند. عوامل اولیه مانند هیپوکسی، کلونیزاسیون باکتریایی، ایسکمی، آسیب خونرسانی مجدد، تغییر پاسخ سلولی و نقص سنتز کلاژن هستند. اینها ممکن است ناشی از یک بیماری سیستمیک مانند دیابت یا عادات زندگی مانند سیگار کشیدن یا سوء تغذیه باشند. عوامل موضعی که می توانند بهبود زخم را مختل کنند عبارتند از فشار، ادم بافتی، هیپوکسی، عفونت، لیچ افتادگی ناحیه زخم یا خشکی ناحیه.

بیوفیلم باکتریایی، مجموعه ای است از جامعه باکتریایی برای محافظت در برابر دفاع میزبان و اجازه تکثیر باکتری، که به عنوان یکی دیگر از عوامل بازدارنده بهبود زخم شناخته می شود. بیوفیلم می تواند اکسیژن کم و محیطی با pH پایین برای زخم ایجاد کند. این فیلم همچنین می تواند یک مانع فیزیکی ایجاد کند که از مهاجرت سلولی جلوگیری می کند و از نفوذ آنتی بیوتیک و آنتی بادی جلوگیری می کند. ملاحظات بالینی در مدیریت زخم شامل پیشگیری و کنترل عفونت و آلودگی، حفظ رطوبت کافی، درمان ادم و جلوگیری از آسیب بیشتر است. زخم ها باید قبل از بسته شدن تمیز شوند. زخم ها را می توان با محلول نمکی 0.9 درصد شستشو داد. آب لوله کشی اغلب توسط بیماران برای شستشوی زخم ها قبل از مراجعه به پزشک استفاده می شود. مزیت استفاده از آب تصفیه  شده این است که می توان از مقادیر فراوان مایع شوینده استفاده کرد. با این حال، کنترل فشار آب ممکن است دشوار باشد. مطالعه ای توسط Mosacati نشان داد که میزان عفونت برای زخم های شستشو شده با آب لوله کشی با زخم های شستشو شده با محلول نمکی 0.9٪ تفاوت چشمگیری ندارند.

پانسمان زخم باید محیطی مرطوب ایجاد کند تا از خشک شدن زخم جلوگیری کند اما امکان جذب اگزودای اضافی را فراهم کند. علاوه بر این، باید جریان هوا را فراهم آورد و در برابر نفوذ آلودگی ها،  باکتری ها  و میکروارگانیسمها نفوذ ناپذیر باشد. چندین تکنیک برای بازسازی یا ترمیم زخم ها از طریق جراحی استفاده می شود که ساده ترین آنها بستن اولیه است. سایر تکنیک ها بسته شدن ثانویه ، درمان زخم با فشار منفی و پیوند هستند. نشان داده شده است که بافت جنین بدون اسکار بهبود می یابد، اما نقش بالینی آن هنوز مشخص نشده است. تبدیل فاکتور رشد و چندین سیتوکین دیگر همگی در بهبودی نقش دارند، اما اینکه چه زمانی باید سیتوکین اضافه شود یا چه مقدار از سیتوکین برای بهبودی مطلوب، لازم است هنوز در حال بحث است. اکسیژن هیپرباریک می تواند باعث بهبودی شود، اما تکنیک و میزان موفقیت آن به خوبی ثابت نشده است.

اگرچه گزارش های زیادی در مورد تاثیر عسل در بهبود زخم وجود دارد، مطالعات کنترل شده نشان می دهد که فواید عسل در بهترین حالت حاشیه ای است. در نهایت، داروهایی که می توانند بر بهبودی تأثیر منفی بگذارند عبارتند از داروهای ضد تشنج، استروئیدها، آنتی بیوتیک ها، مهارکننده های رگ زایی و NSAID ها داروهایی که باعث بهبودی می شوند عبارتند از انسولین، ویتامین ها، هورمون تیروئید و آهن. روش نوین برای بهبود زخم، استفاده از سلول های بنیادی است، اما مسائل اخلاقی در مورد استفاده گسترده از این فناوری وجود دارد. مطالعات کنونی در مورد ترمیم زخم بر شناسایی ژن های هدف سطح مولکولی متمرکز است که می توانند برای تسریع در بهبود طبیعی زخم تقویت شوند. تکنیک های لیزر برای افزایش تکثیر سلولی و تسریع بهبود زخم در حال بررسی هستند. یک رویکرد جامع برای ترمیم زخم شامل، استفاده از پانسمان مناسب و مراقبت موضعی، حمایت تغذیه ای، و اکسیژن درمانی هیپرباریک در موارد شدید برای اطمینان از بهبود مناسب زخم ضروری است.

اسپری ترمیم کننده آنتی باکتریال رواهيل سپت
‎(Revaheal Sept)‏
اسپری ترمیم کننده آنتی باکتریال رواهیل سپت به دلیل داشتن ذرات نقره، کیتوسان ، اسید لاکتیک، آلژینات های سدیم و کلسیم  و  سایر ترکیبات یک محلول ضد عفونی کننده موثر بر طیف وسیعی از میکرو ارگانیسم ها است و تسریع کننده ترمیم زخم می باشد.

موارد مصرف:

·       زخم های حاد و مزمن

·       زخم های پس از عمل جراحی  و تصادفات

·        جراحت های پوستی و ساییدگی

·        زخمهای سوختگی

·        زخم های مزمن (زخم بستر، زخم پای دیابتی، زخم وریدی و...)

مزایا:

·       اسپری رواهیل سپت با بهره گیری از تکنولوژی ذرات نانو نقره و وجود کیتوسان در فرمولاسیون خود از عفونی شدن زخم ها پیشگیری نموده و نیز بر طیف گسترده ای از میکروارگانیسمها در موضع زخم موثر است و می تواند انواع  عفونتهای مقاوم را درمان کند.

·       اسپری رواهیل سپت با افزایش ویسکوزیته مایع زخم از رشد باکتری بر روی زخم جلوگیری مینماید.

·       اسپری رواهیل سپت بدلیل داشتن ذرات نقره در اندازه نانو و نیز موادی همچون آلژینات، اسید لاکتیک و کیتوسان روند التیام زخم و شکل گیری بافت جدید را تسریع می نماید.

·       اسپری رواهیل سپت با از بین بردن چرک و عفونت در پاکسازی ناحیه زخم کاربرد دارد.

·       اسپری رواهیل ‎سپت ‏ جهت ضد عفونی کردن انواع زخم کاربرد دارد.

·       رواهیل سپت فاقد هرگونه سمیت (سلولی، ژنی، حاد، مزمن، سیتماتیک)، تحریک پذیری، حساسیت زایی و سایر عوارض جانبی بر اساس آزمون های زیست سازگاری انجام شده می باشد.

·       براساس تست تعیین میزان دوز غلظت ماده موثره محصولات در محدوده کاملا ایمن است،

·       مواد تشکیل دهنده این محصول 100 درصد طبیعی است.

موارد منع مصرف:

·       از استفاده محصول در داخل چشم خودداری کنید.

هشدار:

·       دور از نور مستقیم خورشید نگهداری شود.

·       در دمای زیر 30 درجه سانتی گراد نگهداری شود . از یخ زدگی محافظت گردد.

·       دارو را دور از دسترس اطفال قرار دهید.

·       در صورت بروز هرگونه حساسیت نسبت به پانسمان از ادامه مصرف محصول خوداری و به پزشک معالج مراجعه نمایید.

پانسمان آلژی پد AlgiPad® Dressing  

ترکیبات:

پانسمان آلژی پد حاوی کیتوسان، آلژینات سدیم و کلسیم، اسید لاکتیک و فیبرهای سلولزی است که با فناوری پیشرفته و منحصربه فرد طراحی شده است. این پانسمان در حوزه مراقبت، مدیریت و درمان زخم در بیمارستان ها، درمانگاه ها و منزل کاربرد دارد.

مکانیسم اثر و مزایای بالینی:

- ایجاد محیط مرطوب در بستر زخم، تسریع ترمیم و کاهش درد.

- خاصیت آنتی باکتریال طبیعی (به ویژه در فاز التهابی).

-  جذب بالای ترشحات و جلوگیری از نشت مایعات به اطراف زخم.

- حفظ انسجام ساختاری حتی در حالت اشباع.

-  غیرچسبنده به بافت بستر زخم و جلوگیری از آسیب به بافت های گرانوله در زمان تعویض پانسمان.

- تحریک رگزایی و تسریع تشکیل بافت گرانوله.

- کاهش ریسک عفونت و کنترل ترشحات. 

ویژگی های منحصربه فرد:

✅طراحی چندلایه:

   - لایه بیرونی (نیمه تراوا): امکان تبادل گاز و رطوبت، جلوگیری از نفوذ باکتری ها 

   - لایه میانی (جاذب): حاوی آلژینات و کیتوسان برای جذب ترشحات و آزادسازی مواد مؤثر 

   - لایه تماسی (غیرچسبنده): جلوگیری از چسبیدن به زخم و آسیب در تعویض 

✅انعطاف پذیری بالا: تطابق با انواع زخم های سطحی و حفره ای 

✅موثر در هر دو فاز التهابی و گرانولاسیون 

✅کاهش زمان بهبودی با کنترل عفونت و تسریع بازسازی بافت 

اندازه های موجود:

- ۵×۵سانتی متر (مناسب برای زخم های کوچک) 

-  ۱۰×۱۰سانتی متر (مناسب برای زخم های متوسط تا بزرگ) 

موارد مصرف:

- زخم های حاد و مزمن با ترشحات متوسط تا زیاد 

- زخم های بستر (فشاری)

- زخم های پای دیابتی 

-  زخم های عروقی (وریدی/شریانی) 

-  زخم های جراحی

-  زخم های سوختگی

-  زخم های عفونی

روش مصرف:

1. تمیز کردن زخم: شست وشو با نرمال سالین یا محلول های شست وشوی مخصوص زخم.

2. برش پانسمان: متناسب با اندازه زخم برش داده شود.

3. قراردهی روی زخم: سطح شفاف (لایه تماسی) روی زخم و سطح کدر به سمت بیرون قرار گیرد.

4. پانسمان ثانویه: در صورت نیاز، از هیدروفیلم، هیدروکلوئید، فوم یا پد جاذب** استفاده شود. 

5. تعویض: هر ۲ تا ۴ روز (بسته به میزان ترشحات).

توصیه های درمانی:

-  برای افزایش انعطاف پذیری، سطح پانسمان را با نرمال سالین مرطوب کنید.

- در زخم های پرترشح، تعویض زودتر (۲-۳ روز) توصیه می شود.

-  پانسمان ثانویه برای مدیریت بهتر ترشحات ضروری است.

هشدارها:

⚠ در صورت آسیب دیدن بسته بندی، از مصرف خودداری شود.

⚠ در صورت حساسیت به ترکیبات پانسمان، استفاده نشود. 

ساخت:

ثبت اختراع شده توسط شرکت رسا سلامت آروند – تولید شده با استانداردهای بین المللی.

این پانسمان با ترکیب آلژینات و کیتوسان، یک انتخاب ایده آل برای مدیریت زخم های پرترشح و عفونی است و با تسریع بهبودی، کیفیت زندگی بیماران را بهبود می بخشد.